Veel gestelde vragen

De duur van de behandeling kan voor iedere cliënt anders zijn en is afhankelijk van het gekozen traject. De ambulante dagbehandeling heeft een duur 12 weken. De nabehandeling bestaat uit wekelijkse groepssessies die een dagdeel omvatten voor de duur van 12 weken. Een klinische behandeling (waarbij je in de kliniek wordt opgenomen) duurt gemiddeld tussen de 6 en 9 weken en kan plaatsvinden in een kliniek in Nederland of Zuid-Afrika.

Een behandeling door Changes GGZ valt onder de zogeheten tweedelijns specialistische geestelijke gezondheidszorg. Dit valt binnen het basispakket van je zorgverzekering. Als je je eigen risico nog niet (volledig) gebruikt hebt, kan het zijn dat je hier wel een eigen bijdrage voor moet betalen. Je zorgverzekeraar kan je hier altijd vooraf over informeren.

Let op: Wanneer we kiezen voor een klinische behandeling in Zuid-Afrika, komen de kosten van de vlucht voor jouw rekening.

In sommige gevallen kunnen we na een intake besluiten om toch af te zien van een behandeling. Dit doen we in het geval van zogeheten contra-indicaties. We spreken van contra-indicaties als:

• Je jonger bent dan 18 jaar;
• Je cocaïneprobleem wordt overschaduwd door psychiatrische problematiek, zoals schizofrenie, actuele suïcidaliteit of psychoses;
• Je een verstandelijke beperking hebt;
• Je dreigend of daadwerkelijk gewelddadig gedrag vertoont;
• Je zelf niet gemotiveerd bent om van je coke verslaving af te komen.

Heb je een geldige zorgverzekering en een verwijsbrief van je huisarts? Neem dan vooral contact met ons op. We plannen dan een intakegesprek met je in. Tijdens dat gesprek evalueren we of je bij ons inderdaad op de juiste plek bent.

Veelvuldig en/of langdurig gebruik van cocaïne resulteert in veranderingen in je hersenen, die ervoor zorgen dat je afhankelijk wordt van de drug. Als je stopt met gebruiken, kun je zowel lichamelijke als psychische ontwenningsverschijnselen ervaren. Hierbij kun je denken aan:

• Vermoeidheid;
• Meer eetlust;
• Hoofdpijn;
• Stemmingswisselingen;
• Concentratieproblemen;
• Een sterk verlangen naar drugs;
• Insomnia en nachtmerries;
• Depressie.

Er is geen enkele legale manier om aan cocaïne te komen. Als je regelmatig cocaïne gebruikt, moet je dus meestal wel enige moeite doen om eraan te komen. Lieg je wel eens over je cocaïnegebruik? Probeer je het voor anderen te verbergen? Heb je weleens situaties of personen gemanipuleerd om aan de drug te komen? Dan is de kans dat je verslaafd bent aan cocaïne zeer groot.

Het herkennen van de signalen van een cocaïneverslaving is de eerste stap om hulp te zoeken – voor jezelf of voor een ander.

Cocaïne is zeer verslavend. Dat betekent dat als je cocaïne gebruikt, er een hoog risico is dat je er afhankelijk van wordt. In dat geval voel je de drang om het te blijven gebruiken, omdat je denkt dat je anders niet meer (goed) kunt functioneren.

Ja, het is zeker mogelijk om een overdosis cocaïne te nemen. Dit kan voorkomen wanneer je te veel cocaïne hebt genomen. Het gebruik van cocaïne in combinatie met andere drugs of alcohol verhoogt het risico op een overdosis.

Een overdosis kan fataal zijn. Zelfs het eerste gebruik kan al dodelijke gevolgen hebben. Wanneer het vermoeden bestaat dat jij of iemand anders een overdosis heeft genomen, is het van levensbelang om meteen hulp te zoeken.

Enkele symptomen die zich kunnen voordoen bij een cocaïne overdosis zijn:

• Trillen;
• Zweten;
• Verwarring;
• Ademhalingsproblemen;
• Extreme agitatie;
• Hallucinaties;
• Epileptische aanval.

Cocaïne wordt meestal verkocht als een wit poeder en staat ook wel bekend als coke, snow, dust, Charlie of blow. Cocaïne kan op meerdere manieren gebruikt worden, namelijk door:

• Het poeder op te snuiven;
• Het poeder op het tandvlees te smeren;
• Het te roken (‘freebase’ of ‘crack’);
• Het oraal in te nemen;
• Het poeder op te lossen en het in een ader te injecteren;
• Cocaïne wordt ook wel gemengd met andere drugs, zoals heroïne, waarna het wordt geïnjecteerd. Deze methode wordt speedballing genoemd.

Cocaïne is een harddrug die wordt vervaardigd uit de bladeren van de coca plant, die in Zuid-Amerika groeit. Het werd in het begin van de twintigste eeuw in de Verenigde Staten geïntroduceerd als een plaatselijk verdovingsmiddel voor chirurgisch gebruik. Toen eenmaal bleek hoe schadelijk en verslavend cocaïne was, werd het verboden. Het is dus alleen illegaal verkrijgbaar.